24 juli - vertrek naar Sundarbans
Opgestaan om 4u45. Morgenstond heeft goud in de mond. Na het lichten van het anker en het starten van de laaiend enthousiast brullende dieselmotor acht ik mij geroepen om op te staan. Nadat de slapers uit mijn ogen verwijderd zijn begeef ik me op het dek om de zonsopgang en het begin van de nieuwe dag in stilte mee te maken.
De kleinste visserssloepen zijn al bezig hun netten naar boven te halen. De plaats waar de netten ligen wordt aangegeven met lichtjes. Het zijn net vuurballen op het water. De vangst is mager. Overbevissing? Geleidelijkaan zien we de fauna en flora veranderen. Het wordt gevarieerder. Er wordt ook aan de oevers gewerkt om de erosie tegen te gaan.
Na een uur de natuur bewonderd te hebben denk ik ook even aan het thuisfront. Mijn gedachten dwalen af naar mijn wijfje Anne die naar de Gentse Feesten is gegaan en hoe ze de dag van de lege portemonnees is doorgekomen. Ben ook wel even benieuwd hoe het met de vrienden en mijn schoonzusje is gesteld.
Een bootleven is voor mij niet weggelegd. Een hele dag op een boot is genoeg voor mij. Het eerlijke gevoel overheerst dat ik me liever onder de bevolking begeef. Die warme sfeer ontbreekt nu. gelukkig komen we in de namiddag aan in de Sundarbans en staat een wandeling gepland.
Intussen is het zonnig tegen de middag. Plots komt iemnd me het lumineus idee te 'aperatieven.' Gelukkig knijpt de kapitein stuurman maar één oogje dicht want het is momenteel ramadan. Beter één Ricardje in de hand dan tien...
Zo wordt de boottocht toch nog draaglijker voor mij...
Groeten,
Geert.