Nachtelijke geschriften van Geert
Na 16 dagen Bangladesh acht ik de tijd rijp om ook eens iets op onze blog te plaatsen. Onder de tonen van de plaatselijke imam om 4u 's morgens zit ik mijn tekst te schrijven. Ik ben zo vroeg wakker omdat ik de strijd met de muggen aan het verliezen ben. Mijn benen zien er uit als de kasseistrook Carrefour de l'arbre in Parijs-Roubaix. En het staat geschreven en gedrukt: je moet krabben waar het j'ukt.
Gisteren hadden we een moesson regendag en hebben we binnenwerk gedaan. Cement afgekapt van een muur om tegeltjes te plaatsen (een uitbreiding van het labo). In de groep gaat het goed. Onze wilde oma van 67 Reinhilde moet wel eens getemperd worden maar we kunnen er ons ook aan optrekken. Zo zijn oma's he: wild maar ongevaarlijk.
Zaterdag laatstleden zijn we een project van de broeders van Taizé gaan bekijken. Dat was een clubhuis en schooltje voor de straatkinderen in de slums. Daar heb ik mijn eerste tranen gelaten. "I am a clown" maar het werd me even te veel. Na dit bezoek zijn we dan op theecafe geweest en daar had ik veel zin om te zeggen: "voor mij een Duvel en geef er heel het café één". Gelukkig voor dit land is er geen alcohol te verkrijgen.
Ons bouwproject is er een met vele hoogtes en laagtes. Hopen aarde weghalen, dan putten maken, dan zet je een muur... Je kan wel zeggen dat we op enig niveau werken. Ook dienen er zich altijd nieuwe problemen aan. Maar deze lossen we dan ook op als ze zich stellen. Je kent hem hé, onze dikken Jean-Luc. Gelukkig krijgen we ook de tijd om eens lekker onnozel te doen met de Bengalen en ik moet zeggen: ze zijn een dankbaar publiek en altijd met een heel aantal. Moest ik mij hier op de verkiezingslijst zetten: je zou nogal wat meemaken. Het contact met de Bengalen verloopt hier zeer goed. Jammer genoeg mogen we ons niet altijd in de plaatselijke gebruiken laten meeslepen want dat zou onze gezondheid niet altijd ten goede komen.
Voor nog meer nieuws moet je kijken naar het (bijna) dagelijkse nieuws op onze blog!
Groeten,
Geert, Branko, Laurens en de bouwkampers...
ps: Annemie: doe onze vrienden vele groeten en vergeet Kenny & Linda niet. Vele kussen en...