Ziekenhuis van Mymensingh & care after cure

13-07-2012 19:57

Vandaag het ziekenhuis van Mymensingh bezocht, het went nooit denk ik. De fysiotherapeut en Willem gaven er heel goede uitleg. Wist je trouwens dat men lepra nog maar kan genezen sinds halfweg de jaren '80? Maar eens genezen blijven er zorgen: je kan altijd (door de gevoelloosheid) wonden krijgen,of je blijft je vreselijke littekens, klauwhanden, verminkte voeten houden en kan daardoor vaak geen gewone job meer uitoefenen. De wondverzorging is dan ook bijzonder belangrijk (net als preventie natuurlijk met bv. aangepast schoeisel). We bezochten ook enkele "care after cure" projecten, waarbij de re-integratie van leprapatiënten beoogt wordt. Niet altijd een succesverhaal, opvolging blijft heel belangrijk. Zo zagen we vandaag Maruf uit de video van 2 jaar geleden, de jongen had ondertussen weer een nieuwe wonde aan z'n voet en deed duidelijk z'n oefeningen voor z'n hand niet want die begon weer 'klauwhand' te worden. Hij zal opnieuw moeten opgenomen worden. Verdomme toch, waarom laat hij/z'n familie dit toch toe? Hij moet elke dag checken of hij geen wonden heeft... als westerling denk je: zo moeilijk is dat toch niet? En toch... hoe lang houden we bv. zelf oefeningen van de kinesist vol? Niet altijd gemakkelijk, en ons oordeel is snel klaar. Een ding is zeker: patiënten mag je dus niet loslaten! Een dag met tegenstrijdige gevoelens dus. Blij om het prachtige werk in de ziekenhuizen en echt "in het veld", kwaad en verdrietig om de gelatenheid of nonchalance, hoopvol met de kleine care-after-cure projecten die wel lukken. Damiaan heeft nog veel werk.

Rik